Yaylı sazlar grubuna üye olan çello, 1600’lü yılların sonlarına doğru ilk olarak Fransa’da ortaya çıkmıştır. Dört telli ve perdesiz bir müzik aletidir. İyi derece bir çellonun sapı ve klavyesi abanoz ağacından, gövde bölümü ise ladinden yapılmalıdır. Şekli bir bayan vücudunu andırır ve kemanla görüntü itibariyle çok büyük benzerlikler taşı da ses aralıkları olsun, boyut olsun birbirinden taban tabana zıttırlar. Günümüzde dört telli olmasına karşılık, çellonun ilk zamanlarında üzerinde daha çok teli bulunmakta ve biçim olarakta farklılıklar göstermektedir.
Enstrumanın atası ya da ilk hali denilebilecek çalgı viola da gamba adı verilen üzerinde yedi adet teli bulunan bir enstrumandır. Çellonun ilk örneği sayılan bu çalgı çellonun şu anki durumunda artık olarak üzerinde üç tel bulundurmakta ve perdeli bir enstruman olarak çalınmaktadır. Çello, orkestralarda bas sesleri yansıtabilmek amacıyla, solo ve gruplara eşlik amacıyla sıkça kullanılan bir enstrumandır. Günümüzde pop, caz, blues, klasik müzik, türk sanat müziği, türk halk müziği vb. müzik türlerinde sıkça çello tınılarına rastlanılmakta ve çello günümüzde popülerliği git gide arttırmaktadır.
İcrası üzerinde misina ya da at kılı olan bir yay ile yapılmaktadır. Çelloda sol el nota basma görevini üstlenirken, sağ el ses çıkarma ve notayı oluşturma görevini üstlenmektedir. Yayın üzerine yayı beslemesi açısından ve daha yüksek tondan bir ses oluşması için reçine adı verilen yapışkan ve ağaçtan elde edilen bir madde sürülmektedir. Ses aralığı dört oktavdan fazla olan çellonun en geniş bölgesi kırk cm, uzunluğu ise bir metre 20 santim civarındadır.
Çelloyla ilgili çok daha ayrıntılı bilgi için aşağıdaki yazımızı da okumanızı öneririz.